با تب تنهایی جانکاه خویش

زیر باران می سپارم راه خویش

سیل غم در سینه غوغا می کند

قطره ی دل میل دریا می کند

قطره ی تنها کجا, دریا کجا

دور ماندم از رفیقان تا کجا ؟

همدلی کو تا شوم همراه او

سر نهم هر جا که خاطر خواه او !

شاید از این تیرگی ها بگذریم .

ره به سوی روشنایی ها بریم .

می روم , شاید کسی پیدا شود.

بی تو کی این قطره دل, دریا شود ؟