دیدنیهای دل امشب

از سر شب همه بیرنگه

شهرزاد قصه گو امشب

قصه هایش خشکیده بر لب

تو بتاب به قلب خسته ام

جون به لب رسیده امشب

نکنه وقت جنون

شده باز دلم دیوونه

داره با خودش می خونه

کاشکی دل عاشق بمونه

دنیا وارونه و گل از سنگه

عاشقی بدون تو بیرنگه

آسمون خاموش امشب

بی نوازنده وبی آهنگ

با تب تنهایی جانکاه خویش

زیر باران می سپارم راه خویش

سیل غم در سینه غوغا می کند

قطره ی دل میل دریا می کند

قطره ی تنها کجا, دریا کجا

دور ماندم از رفیقان تا کجا ؟

همدلی کو تا شوم همراه او

سر نهم هر جا که خاطر خواه او !

شاید از این تیرگی ها بگذریم .

ره به سوی روشنایی ها بریم .

می روم , شاید کسی پیدا شود.

بی تو کی این قطره دل, دریا شود ؟

اومدی تو سر نوشتم بی بهونه پاگذاشتی

اما تا قایقی اومد از من و دلم گذشتی

رفتی با قایق عشقت سوی روشنی فردا

من ودل امانشستیم چشم براهت لب دریا

دیگه رو خاک وجودم نه گلی هست نه درختی

لحظه های بی تو بودن می گذره اما به سختی

دل تنها و غریبم داره این گوشه می میره

ولی حتی وقت مردن باز سراغت و می گیره

برسد روزی که دیگه قهر دریا شد خونم

اما تا دریای عشقت باز گوشه ای می مونم

حالمان بد نیست غم کم می خواهیم
کم که نه هر روز کم کم می خواهیم
آب می خواهیم سرابم می دهند
عشق می ورزم عذابم می دهند
من نمی دانم کجا رفتم به خواب
از چه بیدارم نکردی آفتاب ؟
خنجری بر قلب بیمارم زدند
بیگناهی بودم و دارم زدند
بعد از این با بی کسی خو می کنم
هر چه در دل داشتم رو می کنم
درد می بالد چو بدتر می کنم
طالعم شوم است باور می کنم
خنجری نامرد بر قلبم نشست
نیستم از مردم خنجر به دست
بت پرستم بت پرستم بت پرست
بغض غم بر درب سلولم نزن
من خودم خوش باورم گولم نزن
من نمی گویم که خاموشم نکن
من نمی گویم فراموشم نکن
من نمی گویم مه با من یار باش
من نمی گویم که غم خوار باش
من نمی گویم که غم دیر بس است
گفتم اما هیچ نشنیدم بس است
گر نرفتم هر دو پایم خسته بود
تیشه گر افتاد دستم بسته بود
کوه کندن ر نباشد پیشه ام
بویی از فرهاد دارد تیشه ام
هیچ س دست ما را باز کرد؟ نه
فکر قلب تنگ ما را کرد ؟ نه
هیچ کس اندوه ما را دید ؟ نه
هیچ کس از حال ما پرسید ؟ نه
هیچ کس اشکی برای من نریخت
هر که با ما بود از ما می گریخت
چند روز یست حال من یدنی است
حال من از این و آن پرسیدنی است
گاه بر روی زمین زل می زنم
حافظ دیوان فالم را گرفت
یک غزل آمد که حالم را گرفت
ما ز یاران چشم یاری داشتیم
خود غلط بود آنچه می پنداشتیم

یادت میاد

یادت میاد چی شد که من یکدفعه عاشقت شدم

بدون اینکه بزاری سوارقایقت بشم

یادت میاد نگات پر از شکایت و فاصله بود.

اما بجاش نگاه من صبور وپرحوصله بود.

یادت میاد وقتی که من گفتم چقدر دوست دارم

گفتی ببین من فرصت این قصه هارو ندارم

یادت میاد با این جواب خسته شدام از زندگی

تو رفتی و من موندم و یه دنیا غرق تشنگی

یادت میاد به چشم تو فقط یه دیونه بودم

..................................

آها ی زمین

یه لحظه تو نفس نزن نچرخ تا آروم بگیره یه آدم شکسته دل

بر مزارم گریه کن اشکت مرا جان می دهد

ناله هایت بوی عشق و بوی باران می دهد

دست بر قبرم بکش تا حس کنی مرگ مرا

دست هایت دردهایم را تسلا می دهد

با من درمانده و شیدا سخن را تازه کن

حرفهایت طعم شیرین بهاران می دهد

وقت رفتن لحظه یی برگرد قبرم را ببین

بر مزارم گریه کن اشکت مرا جان می دهد

رفتیو چشم به دنبال قدمهایت گریست

زخم های مرده ام را رفتنت جان می دهد

نیست از من قدرت بوسیدن چشمان تو

باد می بوسد به جایم  قلب ایمان می دهد